Ετούτο το μικρό μωρό που σ’ έκανε μητέρα
έχει ένα χαζομπαμπά, μα και καλό πατέρα...
έχει ένα χαζομπαμπά, μα και καλό πατέρα...
Πρωτότυπα Στιχάκια σε Ποίημα Ευχές για γυναίκα που γέννησε, από τον άντρα της
Σχόλια για τα Στιχάκια
Γέννησε σήμερα η γυναίκα μου... Ζορίστηκε πολύ, η γέννα ήταν φυσιολογική, 13 ώρες πήρε... Νομίζω πως λόγια που θα την αγγίξουν στην καρδιά είναι το καλύτερο δώρο. Αυτά, ευχαριστώ πολύ για τη βοήθειά σου, είναι πραγματικό δώρο αυτό που κάνεις, να γράφεις στιχάκια εκ μέρους των... ατάλαντων!!!Χαράλαμπος
Νόημα Στίχων
Την έβλεπα πόσο πονούσε μέχρι να βγει το μωρό και πραγματικά ήθελα να μπορούσα να τη βοηθήσω, αλλά πώς; Το μωρό μας είναι κορίτσι. Θέλω να καταλάβει πως θα είμαι πάντα δίπλα της και θα ασχοληθώ πολύ με το παιδί μας, να γίνει ένας σωστός άνθρωπος στην κοινωνία. Δε θέλω να γίνω ένας αδιάφορος πατέρας που θα δίνει μόνο χαρτζιλίκι.Λέξεις Που Συμπεριλαμβάνονται
μπουμπού, κοπέλαΛέξεις Που Δεν Συμπεριλαμβάνονται
--Επιτρέπεται η απολύτως προσωπική χρήση. Τα στιχάκια αποτελούν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας της συγγραφέως, το οποίο προστατεύεται από τις διεθνείς & εθνικές διατάξεις της νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, τροπ.). Λεπτομέρειες εδώ...
Ετούτο το μικρό μωρό που σ’ έκανε μητέρα
έχει ένα χαζομπαμπά, μα και καλό πατέρα.
Μα όσο κι αν το θέλησα σήμερα να βοηθήσω,
δεν ήτανε στο χέρι μου εγώ να το γεννήσω...
Σ' έβλεπα να διπλώνεσαι στα δυο από τον πόνο,
Θε μου, να βγει απ' την κοιλιά, αυτό ήθελα μόνο.
Και να που τα κατάφερες και βγήκε η μπουμπού μας,
ένα μωράκι όμορφο, κομμάτι του εαυτού μας!
Εμείς θα τ' αναθρέψουμε κι από εμάς θα μάθει,
του κόσμου ποια είναι τα σωστά, τα «πρέπει» και τα λάθη.
Καθώς απ' όλες τις δουλειές που κάναμε ως τώρα,
η πλέον δυσκολότερη αρχίζει αυτή την ώρα,
εγώ ζητάω απ' το Θεό δύναμη να μας δώσει,
κι αν είν' πολλή η υπομονή, ακόμη άλλη τόση...
Ν’ αντέξουμε τα δύσκολα που η ζωή θα φέρει
και να κρατάμε τη μικρή συνέχεια από το χέρι.
Όχι συνέχεια, δηλαδή, όσο μας επιτρέψει,
τα χρόνια φεύγουν γρήγορα, πιο γρήγορα απ' τη σκέψη!
Δε θα το καταλάβουμε πότε έγινε κοπέλα
και άρχισαν στο σπίτι μας τα πρώτα πήγαιν' - έλα...
έχει ένα χαζομπαμπά, μα και καλό πατέρα.
Μα όσο κι αν το θέλησα σήμερα να βοηθήσω,
δεν ήτανε στο χέρι μου εγώ να το γεννήσω...
Σ' έβλεπα να διπλώνεσαι στα δυο από τον πόνο,
Θε μου, να βγει απ' την κοιλιά, αυτό ήθελα μόνο.
Και να που τα κατάφερες και βγήκε η μπουμπού μας,
ένα μωράκι όμορφο, κομμάτι του εαυτού μας!
Εμείς θα τ' αναθρέψουμε κι από εμάς θα μάθει,
του κόσμου ποια είναι τα σωστά, τα «πρέπει» και τα λάθη.
Καθώς απ' όλες τις δουλειές που κάναμε ως τώρα,
η πλέον δυσκολότερη αρχίζει αυτή την ώρα,
εγώ ζητάω απ' το Θεό δύναμη να μας δώσει,
κι αν είν' πολλή η υπομονή, ακόμη άλλη τόση...
Ν’ αντέξουμε τα δύσκολα που η ζωή θα φέρει
και να κρατάμε τη μικρή συνέχεια από το χέρι.
Όχι συνέχεια, δηλαδή, όσο μας επιτρέψει,
τα χρόνια φεύγουν γρήγορα, πιο γρήγορα απ' τη σκέψη!
Δε θα το καταλάβουμε πότε έγινε κοπέλα
και άρχισαν στο σπίτι μας τα πρώτα πήγαιν' - έλα...