Πάγωσαν πια τα χέρια σου, πατέρα, κι η καρδιά μου
παγώνει, δε θα σ' έχω πια μέσα στην αγκαλιά μου...
Στίχοι για Επικήδειο Λόγο Πατέρα
Σχόλια για τα Στιχάκια
Πέρυσι τέτοιο καιρό έχασα τη μητέρα μου από καρκίνο... Φέτος, λίγες μέρες μετά το ετήσιο της μνημόσυνο, έχασα και τον πατέρα μου, από την ίδια αρρώστια. Μου είναι πολύ δύσκολο όλο αυτό, δεν ξέρω πώς να το διαχειριστώ, παρόλο που είμαι 40 όπου να΄ ναι... Ακόμη κι ο αδερφός μου είναι πελαγωμένος...Αντωνία
Νόημα Στίχων
Δε θα έρχεσαι πια σπίτι καθημερινά να μας δεις... πονάω πολύ... Θα σου κρατώ το χέρι ακόμη κι αν είναι παγωμένο, πατέρα μου, μη φεύγεις... Νιώθω αδύναμη χωρίς εσένα... Να προσέχεις τη μαμά...Λέξεις Που Συμπεριλαμβάνονται
θυγατέραΛέξεις Που Δεν Συμπεριλαμβάνονται
---Επιτρέπεται η απολύτως προσωπική χρήση. Τα στιχάκια αποτελούν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας της συγγραφέως, το οποίο προστατεύεται από τις διεθνείς & εθνικές διατάξεις της νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, τροπ.). Λεπτομέρειες εδώ...
Μέσα σε μόνο μια στιγμή, σήμερα νιώθω άλλη
και νιώθω απροστάτευτη, αν και πολύ μεγάλη.
Έχασα τον πατέρα μου, με ό,τι αυτό σημαίνει,
τι να 'ναι πιο οδυνηρό και να με περιμένει...
Πατέρα μου, που ερχόσουνα στο σπίτι κάθε μέρα,
να δεις τι κάνει η μικρή, γλυκιά σου θυγατέρα.
Πατέρα μου, που σ' έχασα μέσα σε ένα χρόνο,
απ' όταν μάνα έχασα, τι φταίω και πληρώνω...
Πατέρα μου, τη μάνα μου καλά να την προσέχεις,
έλεγες ότι είν' αυτή ότι έχεις και δεν έχεις...
Δεν άντεξες, πατέρα μου, το σύντομο χαμό της
κι η αρρώστια σου σε έσπρωξε στο δρόμο το δικό της.
Έκλεισαν πια τα μάτια σου, πατέρα, και δε βλέπεις
ό,τι κι αν σε στεναχωρεί και δεν το επιτρέπεις.
Κι αν έκλεισαν τα μάτια σου, εμάς θα βλέπεις πάντα
την κόρη και το γιόκα σου, κι ας είμαστε σαράντα.
Πάγωσαν πια τα χέρια σου, πατέρα, κι η καρδιά μου
παγώνει, δε θα σ' έχω πια μέσα στην αγκαλιά μου.
Παγώσανε τα χέρια σου, νέκρωσε το κορμί σου,
πατέρα μου, δε φεύγω εγώ, θα μείνω εδώ μαζί σου.
και νιώθω απροστάτευτη, αν και πολύ μεγάλη.
Έχασα τον πατέρα μου, με ό,τι αυτό σημαίνει,
τι να 'ναι πιο οδυνηρό και να με περιμένει...
Πατέρα μου, που ερχόσουνα στο σπίτι κάθε μέρα,
να δεις τι κάνει η μικρή, γλυκιά σου θυγατέρα.
Πατέρα μου, που σ' έχασα μέσα σε ένα χρόνο,
απ' όταν μάνα έχασα, τι φταίω και πληρώνω...
Πατέρα μου, τη μάνα μου καλά να την προσέχεις,
έλεγες ότι είν' αυτή ότι έχεις και δεν έχεις...
Δεν άντεξες, πατέρα μου, το σύντομο χαμό της
κι η αρρώστια σου σε έσπρωξε στο δρόμο το δικό της.
Έκλεισαν πια τα μάτια σου, πατέρα, και δε βλέπεις
ό,τι κι αν σε στεναχωρεί και δεν το επιτρέπεις.
Κι αν έκλεισαν τα μάτια σου, εμάς θα βλέπεις πάντα
την κόρη και το γιόκα σου, κι ας είμαστε σαράντα.
Πάγωσαν πια τα χέρια σου, πατέρα, κι η καρδιά μου
παγώνει, δε θα σ' έχω πια μέσα στην αγκαλιά μου.
Παγώσανε τα χέρια σου, νέκρωσε το κορμί σου,
πατέρα μου, δε φεύγω εγώ, θα μείνω εδώ μαζί σου.
