Μόνο με έξι γράμματα κι ένα μικρό σημάδι
ο πόνος μεταφράζεται για μένα κάθε βράδυ...
Το "σ' αγαπώ" στου φεγγαριού τη λάμψη ζωγραφίζω,
μήπως το δεις στον ουρανό καμιά βραδιά ελπίζω!
Πόσο να κάνω υπομονή, για πόσο να στο κρύβω,
ότι σε ερωτεύομαι συνέχεια λίγο-λίγο...
Ό,τι κι αν είχα το 'δινα να 'ρχόσουνα χθες βράδυ,
να νιώσω πάνω στο κορμί το απαλό σου χάδι...
Έλα και πάρε μ' αγκαλιά στον ουρανό ν' ανέβω,
να νιώσω πως είναι Θεός εκείνος που πιστεύω.
Η αγάπη σου ευθύνεται για την κατάντια π' έχω,
που δε με νοιάζει τίποτα και που δε με προσέχω...
Ένα σου νεύμα μου αρκεί κι ένα σου βλέμμα φτάνει,
που να 'ξερες, αγάπη μου, πόσο καλό μου κάνει...
Ήλιε μου και φεγγάρι μου, φως μου και έρωτά μου,
ας σμίξουνε τα χείλη μας να γιατρευτεί η καρδιά μου...
Μεγάλωσε και βάρυνε ο πόνος στην καρδιά μου,
μόνο αν σου πω το "σ' αγαπώ", αυτή 'ναι η γιατρειά μου.
Να σ' αγαπούν και ν' αγαπάς και να 'ναι αμοιβαίο,
ετούτο το συναίσθημα είναι το πιο ωραίο.

Πόσο πολύ ερωτικά μ' αγγίζεις κι εγώ καίω...
Και δε μπορώ να κρατηθώ και "Φίλα με..." σου λέω...
Έρωτα όταν κάνουμε γλυκά τα μάτια κλείνω,
σώμα, μυαλό μα και ψυχή στα χέρια σου αφήνω...

Όνειρα κάνω μπόλικα με σένα κάθε βράδυ,
μα μου τα σβήνει η αυγή που διώχνει το σκοτάδι.
Ζητιάνος πια κατάντησα και ζητιανεύω αγάπη,
γιατί εσένα αγαπά το κάθε μου κομμάτι.
Την αγκαλιά που μου χρωστάς έλα να μου τη δώσεις,
έργο θα κάνεις ζηλευτό και μια ψυχή θα σώσεις...

Πόσο γλυκό να με ξυπνάς, να λέμε καλημέρα
και με τα πιο γλυκά φιλιά να ξεκινά η μέρα...
Κάθε σου βλέμμα σα στιλό πάνω μου ζωγραφίζει
κι ένα γλυκό χαμόγελο στα χείλη μου ανθίζει.
Κάθε πρωί που θα ξυπνώ εσένα ν' αντικρίζω,
τίποτα και κανέναν τους πια δεν υπολογίζω!

Η πιο ερωτική στιγμή απ' όλες στη ζωή μου:
όταν η ανάσα σου η ζεστή μπλέκει με τη δική μου.
Τα πιο ερωτικά φιλιά, που μοιάζουν μαγεμένα
τα παίρνω απ' τα χείλη σου, μονάχα από εσένα.
Μοιάζεις θεά του έρωτα τα ρούχα σου όταν βγάζεις,
να ξέρεις, αναμφίβολα, άγιο πως κολάζεις!

Μου λείπεις και τρελαίνομαι όσο περνά η ώρα,
δεν τη μπορώ τη μοναξιά, σε θέλω εδώ και τώρα!
Γιατί δεν επιτρέπεται να βγω να σ' ανταμώσω
και να σε πάρω αγκαλιά, που μου' χεις λείψει τόσο...
Πόσο πολύ σε λαχταρώ δεν το γνωρίζεις, φως μου,
αν το 'ξερες θα 'ρχόσουνα απ' τα πέρατα του κόσμου.
Θα 'θελα να 'σουνα εδώ να μου κρατάς τα χέρια,
να βλέπαμε στον ουρανό μαζί τα πεφταστέρια...