Ποια λόγια να ταιριάξω εγώ που δε σταυρώνω λέξη,
σε ποιον να πω για να πειστεί και ποιος θα με πιστέψει;
Πρωτότυπα Στιχάκια σε Ποίημα για Επικήδειο Λόγο, γράφει ο θείος
Σχόλια για τα Στιχάκια
Η αδερφή μου έχασε ξαφνικά τη μοναχοκόρη της, μέσα σε μια νύχτα επιδεινώθηκε η κατάστασή της στο νοσοκομείο και κατέληξε... Αύριο είναι η κηδεία και θέλω να πω δυο λόγια μέσα από την καρδιά μου σαν επικήδειο λόγο. Δεν ξέρω τι να πω, έχω χάσει τα λόγια μου...Θανάσης
Νόημα Στίχων
Πώς θα ζήσουμε χωρίς εσένα, έχουμε τόσες αναμνήσεις... Οι γονείς σου είχαν όνειρα για σένα, ήθελαν να σε καμαρώσουν νυφούλα, δεν το αντέχουν να σε βλέπουν στο φέρετρο...Λέξεις Που Συμπεριλαμβάνονται
πριγκίπισσά μου, Ελένη (το όνομά της), φιλότιμο παιδί, πιο σοφή από άλλα παιδιά της ηλικίας τηςΛέξεις Που Δεν Συμπεριλαμβάνονται
φέρετρο, κηδείαΠοια λόγια να ταιριάξω εγώ που δε σταυρώνω λέξη,
σε ποιον να πω για να πειστεί και ποιος θα με πιστέψει;
Πως έφυγες στα ξαφνικά σε μια νύχτα μέσα,
δεν το πιστεύω ούτε 'γω μικρή μου πριγκιπέσσα...
Έφυγες και μας άφησες εδώ να σε θρηνούμε,
άραγε τον αντέχουμε τον πόνο, τον μπορούμε;
Σκέψεις πολλές μες στο μυαλό από στιγμές μαζί σου,
καθώς κοιτάζω σήμερα το άψυχο κορμί σου...
Δεν ήσουνα μικρό παιδί εσύ όπως και τ' άλλα,
είχες τη γνώση ενός σοφού κι έμοιαζες στα μεγάλα.
Είχες καρδιά φιλότιμη μα και περίσσιο ήθος,
Θε μου και πώς θα γιατρευτεί αυτή η πληγή στο στήθος;
Μοναχοκόρη ήσουνα μες το δικό σας σπίτι
και ήσουνα η αφορμή για κάθε καρδιοχτύπι.
Μπορεί να ζήσει η μάνα σου σε ένα σπίτι άδειο,
πού θα τη βρει τη δύναμη, πώς θα' χει το κουράγιο... ;
Θα ζήσει ο πατέρας σου μ' όλες αυτές τις σκέψεις,
πες μου, αλήθεια, αν μπορείς εσύ να το πιστέψεις.
Είχανε όνειρα πολλά για σένα οι γονείς σου,
ήθελαν οικογένεια να κάνεις στη ζωή σου..
Ήθελαν να σε πάντρευαν με ένα παλικάρι,
κουφέτα να μας κέρναγαν, στο γάμο σου, μακάρι..
Σα φούσκες σκάνε σήμερα και τα 'νειρά μου εμένα,
έδυσε, φως μου, ο ήλιος τους και δε θα μείνει ούτ' ένα.
Ελένη μου, σήκω από κει κι έλα να αγκαλιάσεις
τη μάνα, τον πατέρα σου, αντέχεις να τους χάσεις;
Σήκω, μικρή μου ομορφιά, για να μας χαιρετίσεις
αφού το αποφάσισες τον κόσμο μας ν' αφήσεις.
Σήμερα αυτό που ζούμε εμείς κανείς να μην το ζήσει,
το σπλάχνο από τα σπλάχνα του μέσα στη γη ν'αφήσει...
σε ποιον να πω για να πειστεί και ποιος θα με πιστέψει;
Πως έφυγες στα ξαφνικά σε μια νύχτα μέσα,
δεν το πιστεύω ούτε 'γω μικρή μου πριγκιπέσσα...
Έφυγες και μας άφησες εδώ να σε θρηνούμε,
άραγε τον αντέχουμε τον πόνο, τον μπορούμε;
Σκέψεις πολλές μες στο μυαλό από στιγμές μαζί σου,
καθώς κοιτάζω σήμερα το άψυχο κορμί σου...
Δεν ήσουνα μικρό παιδί εσύ όπως και τ' άλλα,
είχες τη γνώση ενός σοφού κι έμοιαζες στα μεγάλα.
Είχες καρδιά φιλότιμη μα και περίσσιο ήθος,
Θε μου και πώς θα γιατρευτεί αυτή η πληγή στο στήθος;
Μοναχοκόρη ήσουνα μες το δικό σας σπίτι
και ήσουνα η αφορμή για κάθε καρδιοχτύπι.
Μπορεί να ζήσει η μάνα σου σε ένα σπίτι άδειο,
πού θα τη βρει τη δύναμη, πώς θα' χει το κουράγιο... ;
Θα ζήσει ο πατέρας σου μ' όλες αυτές τις σκέψεις,
πες μου, αλήθεια, αν μπορείς εσύ να το πιστέψεις.
Είχανε όνειρα πολλά για σένα οι γονείς σου,
ήθελαν οικογένεια να κάνεις στη ζωή σου..
Ήθελαν να σε πάντρευαν με ένα παλικάρι,
κουφέτα να μας κέρναγαν, στο γάμο σου, μακάρι..
Σα φούσκες σκάνε σήμερα και τα 'νειρά μου εμένα,
έδυσε, φως μου, ο ήλιος τους και δε θα μείνει ούτ' ένα.
Ελένη μου, σήκω από κει κι έλα να αγκαλιάσεις
τη μάνα, τον πατέρα σου, αντέχεις να τους χάσεις;
Σήκω, μικρή μου ομορφιά, για να μας χαιρετίσεις
αφού το αποφάσισες τον κόσμο μας ν' αφήσεις.
Σήμερα αυτό που ζούμε εμείς κανείς να μην το ζήσει,
το σπλάχνο από τα σπλάχνα του μέσα στη γη ν'αφήσει...
